ശ്രീ ലളിതാസഹസ്രനാമം...

ഓം
സിന്ദൂരാരുണവിഗ്രഹാം ത്രിനയനാം മാണിക്യമൗലീസ്ഫുരത്-
താരാനായകശേഖരാം സ്മിതമുഖീമാപീനവക്ഷോരുഹാം
പാണിഭ്യാമളിപൂർണരത്നചഷകം രക്തോത്പലം ബിഭ്രതീം
സൗമ്യാം രത്നഘടസ്ഥരക്തചരണാം ധ്യായേത് പരാമംബികാം.

ധ്യായേത് പദ്മാസനസ്ഥാം വികസിതവദനാം പദ്മപത്രായതാക്ഷീം
ഹേമാഭാം പീതവസ്ത്രാം കരകലിതസത് ഹേമപദ്മാം വരാംഗീം
സർവ്വാലങ്കാരയുക്താം സതതമഭയതാം ഭക്തനമ്രാം ഭവാനീം
ശ്രീവിദ്യാം ശാന്തമൂർത്തിം സകലസുരനുതാം സർവ്വസമ്പത് പ്രദാത്രീം.

സകുങ്കുമവിലേപനാമളികചുംബികസ്തൂരികാം
സമന്ദഹസിതേക്ഷണാം സശരചാപപാശാങ്കുശാം
അശേഷജനമോഹിനീമരുണമാല്യഭൂഷാംബരാം
ജപാകുസുമഭാസുരാം ജപവിധൗ സ്മരേദംബികാം.

അരുണാം കരുണാതരംഗിതാക്ഷീം
ധൃതപാശാങ്കുശപുഷ്പബാണചാപാം
അണിമാദിഭിരാവൃതാം മയൂഖൈ-
രഹമിത്യേവ വിഭാവയേ ഭവാനീം.

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

ശ്രീപാർവതിയായും മഹാലക്ഷ്മിയായും സരസ്വതിയായും സാവിത്രിയായും രാധാദേവിയായും; കൂടാതെ അനവധി ദേവതാസങ്കൽപ്പങ്ങളായും സ്ഥൂലരൂപത്തിൽ ധ്യാനിക്കപ്പെടുന്ന ദേവിയുടെ സൂക്ഷ്മഭാവം ആദിപരാശക്തിയായ ത്രിപുരസുന്ദരിയുടേതാണ്‌. വാക്കിന്‌ അർഥം പോലെ മഹേശ്വരൻ ദേവിയ്ക്കൊപ്പം ചേർന്നുനിന്ന് ഈശ്വരചൈതന്യം പൂർണമാകുന്നു. ത്രിമൂർത്തികളാകട്ടെ, സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്നതും അല്ലാത്തതുമായ പ്രപഞ്ചത്തിലെ ഏതു ദൈവികഭാവവുമാകട്ടെ, ഈ ശിവ-ശക്ത്യൈക്യത്തിൽ നിന്നും ഉരുത്തിരിഞ്ഞതാണ്‌.

രൂപരഹിതമായി ഈ പരാശക്തിയെ ധ്യാനിക്കുക സാമാന്യബോധനിലവാരം മാത്രമുള്ള നമുക്കൊക്കെ ദുഷ്കരമത്രെ. ലാവണ്യവതിയായ ഒരു യുവതിയായി ഈ ചൈതന്യത്തെ സങ്കൽപ്പിച്ച് സഹസ്രനാമങ്ങൾ കൊണ്ട് പൂജയർപ്പിക്കുകയാണ്‌ ലളിതാസഹസ്രനാമമന്ത്രാർച്ചന. കേവലമായി കുറെ വാക്കുകൾ ചേർത്ത് ഉച്ചരിക്കുകയല്ല ഇത്; മന്ത്രശബ്ദങ്ങൾ പ്രത്യേകരൂപത്തിലിണക്കിച്ചേർത്ത് ഉപാസകൻ പോലും അറിയാതെ തന്നെ ഈ ജീവാത്മാവിനെ പരമചൈതന്യവുമായി യോജിപ്പിക്കുന്ന കർമമാണിവിടെ സംഭവിക്കുന്നത്.

(ഇതിനപ്പുറം, മഹായോഗികൾക്കുപോലും അത്യന്തദുർലഭമായി മാത്രം അനുഭവവേദ്യമാകുന്ന അതിസൂക്ഷ്മഭാവത്തിലോ, അതിനുമപ്പുറം അവ്യക്തമായ മൂലപ്രകൃതി-പുരുഷഭാവത്തിലോ ഈശ്വരചൈതന്യത്തെപ്പറ്റി ചിന്തിക്കാൻ കഴിയുകപോലും എത്ര ജന്മങ്ങളിലെ പുണ്യം കൊണ്ടാണുണ്ടാവുക?)